میزان پرداخت مقرری بیمه بیکاری به کارگران

گفتار اول : مدت پرداخت مقرری بیمه بیکاری
در تعیین مدت فوق بر اساس ماده ۷ قانون بیمه بیکاری دو ضابطه در نظر گرفته می شود یکی میزان سابقه پرداخت حق بیمه ودیگری تجرد تاهل و تکفل .
۱_ حداقل مدت پرداخت مقرری برای بیمه شدگان بیکاری که مجرد می باشند ۶ ماه و حداکثر آن ۳۶ ماه می باشد که این امر با توجه به سابقه پرداخت حق بیمه تعیین می شود و در جدول موضوع ماده ۷ به آن اشاره شده است ۲_ در صورتی که بیمه‌شدگان بیکار متاهل یا متکفل باشند حداقل و حداکثر مدت استفاده از مقرری بیمه بیکاری به ترتیب ۱۲ ماه و ۵۰ ماه می باشد.
۳_ تبصره بند الف ماده ۷ برای حداکثر مدت استفاده افراد مسن مشمول قانون که دارای ۵۵ سال سن و بیشتر هستند مقرره جداگانه ای وضع نموده است این افراد در صورتی که مشغول به کار نشوند می توانند تا رسیدن به سن بازنشستگی از مقرری بیکاری استفاده نمایند لذا در خصوص این عده از مشمولین حداکثر مدت استفاده از مقرری رعایت نمی‌شود البته با رسیدن به سن بازنشستگی این افراد می‌توانند از مستمری بازنشستگی استفاده نمایند و مقرری بیمه بیکاری آنها قطع می شود در این خصوص هیات عمومی دیوان عدالت اداری دادنامه های شماره ۶۵ مورخه ۸۲/۲/۱۴ و ۸۶ مورخه ۸۳/۳/۱۰ را صادر کرده است که به موجب آن ها افراد مسن بایستی حداقل ۵۵ سال سن داشته باشند تا بتوانند مشمول تبصره مزبور قرار گیرند.
۴_ به نظر می رسد منظور مقنن حمایت از بیمه شدگان بیکار در آستانه سن بازنشستگی است افرادی که با توجه به شرط ۵۵ سال مذکور در ماده حداقل ۵ سال زمان تا رسیدن به سن بازنشستگی لازم دارند بدین ترتیب در خصوص زنان نیز باید این حداقل کسری ۵ سال تا رسیدن به سن بازنشستگی که برای زنان ۵۵ سالگی است در نظر گرفته شود تا قانون به طور عادلانه و منصفانه در خصوص آنان نیز اجرا شود.
گفتار دوم : میزان مقرری بیمه بیکاری و تاریخ پرداخت آن
۱_ به موجب بند ب ماده ۷ قانون بیمه بیکاری میزان مقرری روزانه بیمه شده بیکار معادل ۵۵ درصد متوسط مزد یا حقوق و یا کارمزد روزانه بیمه شده می باشد به مقرری افراد متاهل یا متکفل تا حداکثر ۴ نفر از افراد تحت تکفل به اعضا هر یک از آنها به میزان ۱۰ درصد حداقل دستمزد افزوده خواهد شد در هر حال مجموع دریافتی مقرری بگیر نباید از حداقل دستمزد کمتر و از ۸۰ درصد متوسط مزد یا حقوق وی بیشتر باشد بر اساس تبصره ۴ ماده هفت قانون در صورت بیکاری زوجین فقط یکی از آنان زن یا شوهر محق به استفاده از افزایش مقرری به ازا هر یک از فرزندان خواهد بود.
۲_ جهت محاسبه مقرری روزانه بیمه‌بیکاری بایستی متوسط مزد یا حقوق روزانه بیمه شده بیکار محاسبه شود متوسط مزد یا حقوق روزانه بیمه شده بیکار به منظور محاسبه مقرری بیمه بیکاری به موجب تبصره ۱ بند ج ماده ۷ عبارت است از جمع کل دریافتی بیمه شده که به ماخذ آن حق بیمه دریافت شده در آخرین ۹۰ روز قبل از شروع بیکاری تقسیم بر روزهای کار و در مورد بیمه شدگانی که کارمزد دریافت می کنند آخرین مزد عبارت است از جمع کل دریافتی بیمه شده که به ماخذ آن حق بیمه دریافت شده در آخرین ۹۰ روز قبل از شروع بیکاری تقسیم بر ۹۰ در صورتی که بیمه شده کارمزد ظرف ۳ ماه مذکور مدتی از غرامت دستمزد استفاده نموده باشد متوسط مزدی که مبنای محاسبه غرامت دستمزد قرارگرفته به منزله دستمزد ایام بیکاری تلقی و در محاسبه منظور خواهد شد.

دانستن مطالب بیشتر در این مورد اینجا کلیک کنید

مشاغل مشمول دریافت بیمه بیکاری

انقضای قرارداد های با مدت موقت و مشاغل فصلی

برطبق بند د ماده ۲۱ قانون کار انقضای مدت در قراردادهای کار با مدت موقت و عدم تجدید صریح یا ضمنی آن و پایان کار در قراردادهایی که مربوط به کار معین است از علل خاتمه قرارداد کار عنوان شده است در این صورت چنانچه کارگر نتواند مجددا و پس از انقضای مدت و یا اتمام کار مشغول به کار شود عرفا بیکار شناخته می شود ولی آیا این مفهوم عرفی بیکاری با مفهوم قانون بیمه بیکاری هماهنگ است ؟ بیمه بیکاری, مقررات بیمه بیکاری, وکیل دیوان عدالت اداری, بیمه کارگران فصلی
در این خصوص فروض زیر قابل تصور است: 
۱_ در قراردادهایی که برای مدت غیر موقت و نامحدود منعقد می گردد در صورت بیکار شدن کارگر در اثنا قرارداد و بدون میل و اراده او با وجود سایر شرایط مقرر در قانون از مزایای بیمه بیکاری برخوردار می شود.
۲_ در قراردادهای با مدت موقت در صورتی که کارگر در اثنا مدت و بدون میل و اراده بیکار شود مشمول قانون بیمه بیکاری بوده و از حمایت های مقرر در آن می‌تواند استفاده نماید این موضوع در بند ۲ مصوبه مورخه ۱۳۷۸/۱۰/۲۶ هیات وزیران نیز مقرر شده است
۳_ در قراردادهای با مدت موقت با انقضای مدت آن کارگر بیکار می شود در این خصوص قانون صراحت ندارد و تا سال ۱۳۷۸ رویه عملی حمایت های قانون بیمه بیکاری از این کارگران بود اما در این خصوص دو نظر وجود داشت عده ای معتقد بودند در هر زمان که قرارداد کار در اثنا مدت یا با اتمام مدت خاتمه یابد بیکاری کارگر بدون میل و اراده بوده و لذا کارگر می تواند از مزایای مقرر در قانون مربوطه برخوردار گردد اما عده ای دیگر بر این اعتقاد بودند که در صورتی که با اتمام مدت قرارداد خاتمه یابد و کارگر بیکار شود این بیکاری ارادی محسوب می شود چرا که کارگر با انعقاد قرارداد با مدت موقت به اتمام آن آگاهی داشته و با علم به این موضوع به آن رضایت داده است این نظر مورد مورد قبول مراجع قضایی نیز قرار گرفته است از جمله هیات عمومی در دادنامه شماره ۹۷ مورخه ۱۳۸۲/۳/۴ و دادنامه شماره ۸ مورخه ۱۳۸۳/۱/۱۶ بیکاری کارگر به لحاظ اتمام قرارداد کار را از مصادیق بیکاری بدون میل و اراده تشخیص نداد بیکاری ناشی از خاتمه قرارداد با اتمام بخشی از کار در قراردادهای پیمانکاری یا خاتمه کار در قراردادهای پروژه ای مشمول استفاده از بیمه بیکاری نمی باشد به نظر می رسد.

علی رغم عدم الزام دیوان عدالت اداری به اجرای مصوبه مورخه ۱۳۷۸/۱۰/۲۶ هیات وزیران صدور حکم کلی در آرای فوق الذکر بدون توجه به ماهیت موضوع کار قرار داد با مدت موقت از نکات قابل انتقاد این آراء باشد چرا که علم کارگر به موقت بودن قرارداد دلیل بر رضایت بر بیکاری آنان در پایان قرارداد نیست و ضرورت‌های زندگی گاه او را مجبور به اشتغال موقت برای امرار معاش می کند ضمن اینکه مقصود قانونگذار از بیکاری غیر ارادی و سلب حمایت از بیکاران ارادی نیز صرفاً فرضی را که کارگر با وجود فراهم بودن امکانات اشتغال با اختیار به رابطه کاری خویش پایان می‌دهد در بر می گیرد.

نکته ای که می بایست مورد توجه قرار گیرد این است که قراردادهای با مدت موقت از جنبه طبیعت و ماهیت کار با توجه به ماده ۷ قانون کار و تبصره آن به دو دسته تقسیم می گردند:

دسته اول قراردادهایی که اگرچه مدت آن موقت و محدود می باشد لیکن نوع کار ماهیت دائمی دارد و دسته دوم قراردادهایی که مدت آن موقت است و البته ماهیت و طبیعت کار نیز دائمی نیست مانند طرح ها و پروژه ها.
به موجب بند ۳ مصوبه هیات وزیران مصوب ۱۳۷۸ و همچنین بند ۸ دستورالعمل مورخه ۱۳۷۹/۱/۳۰ مشترک وزارت کار و امور اجتماعی و سازمان تامین اجتماعی کارگران دارای قرارداد با مدت معین در صورتی که ماهیت کار آنان دائمی باشد در صورت بیکاری در پایان قرارداد مشمول حمایت های مقرر در قانون بیمه بیکاری قرار می‌گیرند ضمن اینکه در تفاهم‌نامه فی‌مابین وزارت کار و امور اجتماعی و سازمان تامین اجتماعی مورخه ۸۴/۱۲/۱ جهت شناسایی ماهیت کار دائم دو ضابطه در نظر گرفته شده است یا قرارداد کار حداقل برای یکبار تجدید شده باشد و یا مدت سابقه کار کارگر در آخرین کارگاه کمتر از یک سال نباشد.
۴_ در خصوص کارگران فصلی به موجب بند ۱ مصوب هیات وزیران مصوب ۱۳۷۸ در صورتی که آنها در پایان فصل کار و یا در اثناء فصل کار به صورت ارادی بیکار شوند مشمول مزایا و حمایت های مقرر در قانون بیمه بیکاری نخواهد بود لیکن در صورتی که در اثنا فصل کار به صورت غیر ارادی اخراج از سوی کارفرما یک بار شوند مشمول دریافت مزایای قانون مزبور خواهند بود.

برای اطلاع از میزان، شرایط و مدت بیمه بیکاری اینجا را کلیک کنید.

قطع مقرری بیمه بیکاری به دلیل اشتغال مجدد

وکیل دیوان عدالت

قطع مقرری بیمه بیکاری به دلیل اشتغال مجدد


قطع مقرری بیمه بیکاری به دلیل اشتغال مجدد نیازمند دلیل و مدرک است.

در زیر یک نمونه از آرای شعب دیوان عدالت اداری در این خصوص تقدیم می گردد.

 شماره دادنامه : ۹۱۰۹۹۷۰۹۰۱۱۰۲۱۷۶ مورخ ۱۳۹۱/۰۹/۲۰ 

                                                   رای دیوان 

در خصوص شکایت شاکی به خواسته در روزنامه مبنی بر اخطاریه بدهی نظر به مفاد دادخواست تقدیمی و لایحه دفاعیه اداره طرف شکایت به شماره.....

کریمی وکیل دیوان عدالت اداری دعاوی شهرداری و ملکی ۰۹۱۹۴۵۰۴۰۷۹

ادامه نوشته