وکیل متخصص شهرداری-۰۹۱۹۴۵۰۴۰۷۹

نمونه دادخواست شکایت از رای کمیسیون مشاعل مزاحم شهرداری

منشاء قانونی
بند ۲۰ ماده ۵۵ قانون شهرداری مصوب ۱۳۳۴/۰۴/۱۱ در بیان یکی از وظایف شهرداری‌ها مقرر می‌کند جلوگیری از ایجاد و تأسیس کلیه اماکن که به نحوی از انحاء موجب بروز مزاحمت برای ساکنین یا مخالف اصول بهداشت در شهرهاست شهرداری مکلف است از تاسیس کارخانه ها کارگاه ها گاراژ های عمومی و تعمیرگاه ها و دکان ها و همچنین مراکزی که مواد محترقه می سازند و اصطبل چهارپایان و مراکز دامداری و به طور کلی تمام مشاغل و کسب هایی که ایجاد مزاحمت و سر و صدا کنند یا تولید دود و یا عفونت و یا تجمع حشرات و جانوران نماید جلوگیری کند و در تخریب کوره های آجر و گچ و آهک پزی و خزینه گرمابه های عمومی مخالف بهداشت است اقدام نماید و با نظارت و مراقبت در وضع دودکشهای اماکن و کارخانه ها و وسائل نقلیه که کار کردن آنها دود ایجاد می کند از آلوده شدن هوای شهر جلوگیری نماید و هرگاه تأسیس مذکور فوق قبل از تصویب این قانون به وجود آمده باشد آنها را تعطیل کند و اگر لازم شود آنها را به خارج از شهر انتقال دهد
تبصره _شهرداری در مورد تهدید و تخریب و انتقال به خارج از شهر مکلف است مراتب را ضمن دادن مهلت مناسبی به صاحبان آنها ابلاغ نماید و اگر صاحب ملک به نظر شهرداری معترض باشد باید ظرف ده روز اعتراض خود را به کمیسیونی مرکب از سه نفر که از طرف انجمن شهر انتخاب خواهند شد تسلیم کند رای کمیسیون قطعی و لازم‌الاجراست هرگاه رای کمیسیون مبنی بر تایید نظر شهرداری باشد و یا صاحب ملک در موقع اعتراض نکرده و یا در مهلت مقرر شخصا اقدام نکند شهرداری به وسیله مامورین خود رأساً اقدام خواهد نمود.
رای کمیسیون بند ۲۰ ماده ۵۵ قانون شهرداری مستند به بند ۲ ماده ۱۰ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری قابل اعتراض در دیوان عدالت اداری است.
۲.خواسته 
ابطال رای صادره از کمیسیون بند ۲۰ ماده ۵۵
۳. ادعاها و دلایل ابرازی شاکی
کارخانه آرد و نشاسته در سال ۱۳۷۶ و خارج از محدوده شهر احداث و به کار مشغول که توسط کمیسیون مزبور دستور تعطیلی و تخلیه آن صادر شده است.
تصمیم کمیسیون به موجب رای دیوان به جهت دلایل مذکور در آن نقض و رسیدگی مجدد به شعبه هم عرض با رعایت مراتب مندرج در رای دیوان ارجاع گردید شاکی ادعا کرده است که شعبه هم عرض بدون توجه به انجام تحقیقات معموله در رعایت مقررات مربوطه و اثبات چگونگی ایجاد مزاحمت و احراز ضرورت تعطیلی محل کسب و بدون دعوت از وی جهت ارائه دفاع و بدون توجه به تذکرات مندرج در رای دیوان مبادرت به رای هم شکل با رای اخذ شده کمیسیون قبلی نموده است.
شاکی اعلام کرده است که حسب مدارک سابقه ۲۰ سال فعالیت داشته و به گواهی مسجلین استشهادیه تقدیمی عدم مزاحمت کار شاکی تایید شده است.
شاکی ادعا می‌کند گزارش به کمیسیون موثر نبوده و برای نمونه یک نفر از پرنده فروشی وی آسیب بهداشتی یا مزاحمت صوتی یا شکایت ندارد. نظر به اینکه به موجب قانون در رسیدگی به تخلفات مطلع نمودن متخلف از مطرح بودن پرونده تخلفاتی وی در مرجع ذیصلاح برای تدارک دفاع از اصول مسلم حقوقی است و شاکی مدعی عدم اطلاع از طرح پرونده در کمیسیون مربوطه و مزاحم نبودن شغل وی برای واحدهای پیرامون و عدم تحقیق از سوی کمیسیون مربوطه راجع به مزاحمت ناشی از سر و صدا و نهایت از صدور رای بدون تحصیل ابزار و مقدمات لازم می باشد و در رای معترض عنه و لایحه دفاعیه طرف شکایت مدرک و دلیلی که خلاف این ادعا را ثابت نماید ارائه نگردیده است و سندی که دلالت بر شکایت ساکنین محل از مزاحمت شغلی شاکی نماید در پرونده مشهود نیست علت رای اتیل و انتقال محل کسب مزاحمت صوتی بیان شده در حالی که شاکی مدعی است بر اساس اتحادیه محلی ادعای همسایه که ز بس است در گردش کار رای ضرورت اخذ نظریه اداره محیط زیست اعلام لکن بلا اقدام مانده و در صورتی که نظریه اداره مذکور اخذ شده در متن رای به آن اشاره نگردیده است علی هذا رای نقض و رسیدگی مجدد جهت بررسی دلایل و مدارک شاکی و مشخص نمودن شاکی و علت و دلیل شکایت وی و اخذ نظریه اداره محیط زیست به همان کمیسیون ارجاع می گردد.

کریمی وکیل دیوان عدالت اداری دعاوی شهرداری و ملکی-۰۹۱۹۴۵۰۴۰۷۹